Dur.ma.k.

dur.siyahbulutla.

Nefes almamacasına durmaktı tek istediğim. Sağa sola, yanıma ve ardıma baktığımda da boşluktu gördüğüm. Gerçek boşluk. Siyaha yakın, soğuk, ıssız, neşesiz, durağan.

Yoruldum demek adettendi herşeye ama en çok neye yorulduğumu bilmiyor oluşumdu beni delicesine parçalayan. 


Tek derdim hayatla yoğuruluyor olmaktı belkide. Sadeleşmek istiyordum, kaçmak, kaçmak, kaçmak! Binalardan, kalabalıktan ve meta görmüş olmaktan daralan bünyemi anlıyordum da asıl benim türümden olan hayvanlardan neden bu kadar sıkıldığımdı mesele. 


Metayla yoğrulmuş hayvan iyi gelmiyor muydu bünyeme?

Böyle zamanlarda birşey olur, hayat yeniden başlar. Aslında hiç öyle değildir ama sen o hayatın o kısmını başa almaya layık görürsün onu. Yakında ama uzaklardan sadece senin için geldiğini hissetmek. Su gibi berrak, sert, acı, nefes. 


Su kadar nefes...